Ebeveynler genelde çocuklarının
okulda başarılı olmalarını sağlamayı kendi görevleri zannederler.
Eğer bir ebeveynseniz böyle bir sorumluluk doğal olarak sizi biraz
endişelendirebilir. Ebeveyn olarak ayrıca çocuklarınızın hayatta başarılı olmaları
konusunda da endişelenebilirsiniz ve ödevler de sıklıkla bu endişenin odağı haline gelir. Ancak
ebeveynler “çocuklarının bir şeyleri başarmasını” tamamen kendi sorumlulukları
haline getirdiklerinde, sürekli olarak çocuklarından bir şey bekler hale
gelirler – bu beklenti de genelde ödevlerini yapmaları ve okulda başarılı
olmalarıdır. Bana kalırsa bu düşünce siz ebeveynleri çocuğunuz karşısında
bir anne-baba olarak güçsüz konuma getirmektedir, çünkü çocuklarınız aslında
beklentilerinizi karşılamak zorunda değiller. Ödevle ilgili mücadele doğru yürütülmezse, özünde kontrol ile
ilgili bir savaş haline gelir. Siz bir ebeveyn olarak her şeyin sizin
kontrolünüzde olması gerektiğini hissederken, çocuğunuz da hayatındaki seçimler
üzerinde daha fazla kontrol sahibi olmak için uğraşır. Yani iki taraf
da daha sert mücadele etmeye başlar ve bu da evinizde bir savaşa dönüşür. Gerçek
şu ki, onun ödevleri umursamasını sağlayamazsınız. Bunun yerine davranışlarının
gelişmesine yardımcı olan şeylere odaklanın. Tavrına odaklanmak yerine
gerçekte neleri yaptığına bakın.
Yıllar boyunca, çocuklarıyla bu
konuda adeta “siper savaşı” veren çok sayıda anne-baba ile konuştum
ve ayrıca kendi gözlerimle de gördüm ki, ödevler söz konusu olduğunda çocuklar
çok yaratıcı isyan yöntemleri geliştirebilirler. Örneğin çocuğunuz ödevini
yapmayı “unutmuştur”, ya da ödevini yapmıştır fakat “öğretmene vermemiştir”
veyahut yapmıştır ama özensiz veya dikkatsizce yapmıştır. Mesele ödev değilse sınavdır. Mesela sınavına düzgün bir şekilde
çalışmamıştır. Bütün bunlar çocukların sahip oldukları azıcık kontrolü
ellerinde tutmak için geliştirdikleri yollardır sadece. Bu durum yaşanmaya
başladığında ebeveynler kontrolü giderek kaybettiklerini hissetmeye başlar.
Kimi zaman çocuklarını cezalandırırlar, üzerlerine giderler, tehdit ederler,
tartışırlar, isyan ederler ya da aşırı işlevsellik gösterip çocuklarının
ödevlerini onların yerine yapmaya kalkarlar.
Hiçbir Şeyi Zorla Yaptıramazsınız
Bunlar olduğunda artık mücadele doruğa çıkmıştır:
kaygı arttıkça tepkiler de artar ve bu karmaşa içinde ödevler tamamen
unutulur. Ebeveynler için kabullenmesi zor olan gerçek şudur ki, bırakın
ödevleri, çocuklarınıza hiçbir şeyi zorla yaptıramazsınız. Fakat
yapabileceğiniz şey şudur: sınırlar koymak, onların kendi tercihlerine saygı
duymak, ve kendilerini motive etmeleri için onları motive etmek. Kendi
kendinize şöyle düşünüyor olabilirsiniz, “Siz benim çocuğumu tanımıyorsunuz.
Ben onu hiçbir şey yapmaya motive edemiyorum.” Birçok ebeveyn bana
çocuklarının ödevlerini yapmak için hiçbir şekilde motive
edilemediğini söylüyor. Ben aslen çocukların motive olduklarına veya
olabileceklerine inanıyorum, sadece sizin istediğiniz veya tercih ettiğiniz
yöntemlerle motive edilemiyor olabilirler. Bu yazının devamında, onların
üzerlerine gitmeden, tehdit etmeden ve savaşmadan ödevlerini yapmada onlara yol
göstermenize yardımcı olacak bazı sağlam ipuçları bulacaksınız. Ayrıca,
kafanızda çocuğunuzun çalışmasıyla ilgili daha fazla kaygı, korku, hayal
kırıklığı ve endişe taşıyorsanız, kendinize dönüp, “Bu resimde yanlış olan
nedir ve bu nasıl oldu?” diye sorun. Unutmayın, onların dertlerini ve
sorumluluklarını siz üstlendiğiniz sürece, onlar hiçbir şey yapmak zorunda
değiller.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder